W czasach prehistorycznych tereny obecnej Polski porastały zwarte zbiorowiska leśne. W wyniku procesów cywilizacyjnych i ekspansji człowieka obszary leśne stopniowo zmniejszały się. Znaczne przyśpieszenie kurczenia się lasów (deforestacja) nastąpiło w XIX i XX wieku. Jeszcze pod koniec XVIII wieku lesistość Polski wynosiła ok. 40% (w ówczesnych granicach), ale po II wojnie światowej w 1946 roku wynosiła ona tylko 20,8%.

Regionem o największym znaczeniu dla naturalnego obiegu wody na naszej planecie jest Amazonia.

Las ogranicza erozję wietrzną. Chroni warstwę próchniczą i składniki mineralne w glebie, wiąże masy podłoża, co uniemożliwia im migrowanie. Drzewa i krzewy występujące w lesie obniżają prędkość przemieszczania się mas powietrza, tym samym zmniejszają ilość porwanych przez wiatr luźnych cząstek gleby.

Przeciętny warszawiak zazwyczaj nie ma pojęcia o własności lasów, które odwiedza w niedzielne przedpołudnie. Oprócz lasów komunalnych i prywatnych są to lasy Skarbu Państwa, zarządzane przez nadleśnictwa i Lasy Miejskie – Warszawa. W grudniu dwa lata temu współpraca miasta z Lasami Państwowymi zdecydowanie się zacieśniła. Więcej dowiecie się tutaj.

Las gromadzi wodę w okresie jej dostatku, oddaje w czasie susz, niskich stanów w zbiornikach i rzekach.